HDD(VS)SSD

သိချင်နေကြတဲ့ ဘော်ဘော်တွေအားလုံးအတွက် 

SSD နဲ့ HDD ဘယ်လိုကွာလည်း

HDD လို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့သုံးနေကြ သာမန် Harddisk တွေဟာ သံလိုက်ပြားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားပါတယ်။ ဒီသံလိုက်ပြားတွေပေါ်မှာ ဒေတာတွေကို အကန့်တွေခွဲပြီး သိမ်းဆည်းထားပါတယ်။ ဒေတာတွေကို ကွန်ပျူတာကနားလည်တဲ့ စနစ်ဖြစ်တဲ့ 0 နဲ့ 1 ဆိုတဲ့ Binary စနစ်နဲ့ သိမ်းပါတယ်။ 1 ဖြစ်စေချင်တဲ့အပိုင်းကို သံလိုက်ဓာတ်ဝင်စေပြီး 0 ဖြစ်စေချင်တဲ့အပိုင်းကို သံလိုက်ဓာတ်မရှိအောင် လုပ်ပစ်ပါတယ်။

မောင်းတံတစ်ခုပါပြီး ဒီမောင်းတံက သံလိုက်ပြားတွေကို လည်ပတ်စေပြီး ခုနသိမ်းဆည်းထားတဲ့ ဒေတာတွေကို မောင်းတံနဲ့ ခြစ်ပြီး ဒေတာတွေ သိမ်းဆည်းတာ ဖတ်ရှုတာ လုပ်ပါတယ်။

HDD ဝယ်တဲ့အချိန်မှာ 5400 RPM ၊ 7200RPM စသဖြင့် ရေးထားတာဟာ ဒီသံလိုက်ပြားတွေရဲ့ လည်ပတ်နှုန်းဖြစ်ပါတယ်။ လည်ပတ်နှုန်းမြန်လေ သိမ်းဆည်းတာ ဖတ်ရှုတာတွေ ပိုမြန်လေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကာလကြာရှည်လာတာနဲ့အမျှ ဒီသံလိုက်ပြားတွေ ယိုယွင်းလာသလို မောင်းတံဟာလည်း ယိုယွင်းလာပါတယ်။ HDD တစ်လုံးပျက်ကာနီးရင် စျပတဲ့ လက္ခဏာက စက်ဖွင့်ထားရင် တစ်ဂျစ်ဂျစ်နဲ့ အသံကြားလာရတာပါပဲ။ ဒါဟာ မောင်းတံပျက်စီးစပြုလာတာကို ပြပါတယ်။

HDD တွေကို ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံအရဆိုရင်တော့ ပျမ်းမျှ နှစ်နှစ်ထက်ပို မသုံးသင့်ပါဘူး။ နှစ်နှစ်ကျော်လောက်ဆိုရင် သာမန် HDD တစ်လုံးဟာ စဖောက်လာပါပြီ။ တစ်ချို့ HDD တွေ ၆လ တစ်နှစ်နဲ့ ပျက်သွားတာတွေလည်း ရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ HDD တစ်လုံးဟာ ဘယ်လောက်ပဲ RPM မြင့်ပါစေ mechanical လို့ခေါ်တဲ့ ရုပ်ပစ္စည်းနဲ့သာ လုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ဒီ ပစ္စည်းရဲ့ သတ်မှတ်လည်ပတ်နှုန်းကို မကျော်နိုင်ပါဘူး။ ဒီတော့ read/write speed ကလည်း အကန့်အသတ်တွေ ရှိနေပါတယ်။

တစ်ဘက်မှာ SSD အကြောင်း ဆက်ကြည့်ကြမယ်ဆိုရင် SSD (Solid State Drive) မွာ ခုနက HDD လို သံလိုက်ပြားတွေ မပါဘူး မောင်းတံတွေမပါပါဘူး။ ဒီတော့ ပထမဆုံးအချက်အနေနဲ့ ပျက်စီးနိုင်တဲ့ mechanical အစိတ်အပိုင်းတွေ နည်းသွားပါတယ်။ ဒုတိယအနေနဲ့က SSD ပေါ်မှာ ဒေတာတွေ သိမ်းဆည်းရာမှာ သံလိုက်ပြားပေါ်မှာ မဟုတ်ပဲ chip တွေပေါ်မှာ Electronic Signal အနေနဲ့ သိမ်းဆည်းပါတယ်။

ဟာ ဒါဆို RAM တွေလိုပဲပေါ့။ တစ်ဝက်တော့ မှန်ပါတယ်။

RAM တွေမှာက Volatile Memory လို့ခေါ်တဲ့ ပါဝါပိတ်လိုက်ရင် ပျောက်သွားတဲ့ memory chip တွေ ကို သုံးပါတယ်။ SSD မှာကြတော့ Non-Volatile Memory လို့ခေါ်တဲ့ ပါဝါပိတ်လိုက်လည်း ဆက်လက်သိမ်းဆည်းထားပေးတဲ့ memory chip တွေကို သုံးပါတယ်။

ဒီလို electronic signal အနေနဲ့ သိမ်းဆည်းတဲ့အတွက် read/write လုပ်ရာမှာ အရမ်းမြန်သွားပါတယ်။ HDD မွာ ဒေတာကို ဖတ်ဖို့ သံလိုက်ပြားပေါ်က ဒေတာသိမ်းဆည်းထားတဲ့နေရာကို သံလိုက်ပြားတွေကို လည်ပတ်စေပြီး မောင်းတံက ဒီသံလိုက်ပြားပေါ် ရွေ့လျား သွားဖတ်နေရပေမယ့် SSD မွာကေတာ့ ဒက္ကနဲ electronic signal လွှတ်လိုက်ပြီး ဖတ်နိုင်ပါတယ်။

ဒီနေ့ခေတ် SSD ရဲ့ speed ကို ကန့်သတ်ထားတဲ့ အရာကေတာ့ interface လို့ခေါ်တဲ့ ချိတ်ဆက်မှု စနစ်ပါ။ SSD အမ်ားစုဟာ SATA 3 interface နဲ့ပဲ motherboard ပေါ်ကို ချိတ်ဆက်ထားပါတယ်။ SATA 3 ရဲ့ သီအိုရီအရ အမြန်ဆုံး speed ဟာ 6.0Gbps ပါ။ Megabyte နဲ့ဆိုရင် တစ်စက္ကန့်ကို 750 မီဂါဘိုက်ပါ။ ဒါပေမယ့် တကယ်တမ်း read/write test လုပ်ရင် အဲဒီလောက် မထွက်ပါဘူး။

ဒီတော့ သာမန် SSD တွေထက်မြန်တဲ့ PCIe SSD ဆိုတာတွေ ထပ်ထွက်လာပါတယ်။ ဒီမှာကြတော့ Sata3 interface နဲ့ မချိတ်ဆက်တော့ပဲ Motherboard ရဲ့ PCI-e interface နဲ့ တိုက်ရိုက် ချိတ်ဆက်တဲ့အတွက် SATA3 ထက် အများကြီး မြန်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဈေးကတော့ ကြီးမြင့်နေတုန်းပါ။

HDD ထက်လည်း အများကြီး မြန်တယ်။ ပ်က္စီးစရာ စက်အစိတ်အပိုင်းလည်း မပါဘူး။ ဒါဖြင့် SSD တွေကိုပဲ ယုံမှတ်လိုက်ကြတော့မလား။ ရာနှုန်းပြည့်တော့ ဘယ်ဟာကိုမှ စိတ်ချလို့မရပါဘူး။

HDD မွာ ဒေတာတွေကို ဖျက်လိုက်ရင် တကယ်တမ်းက ဒေတာကို ဖ်က္လိုက္တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီဒေတာကို ရှာဖွေနိုင်တဲ့ Pointer ကို ကို ဖ်က္လိုက္တာပါ။ ဥပမာ ကျွန်တော်က ကျွန်တော့အိမ်လိပ်စာမှာ မြို့နယ်နဲ့ရပ်ကွက်ကို ဖျက်ပစ်လိုက်သလိုပေါ့။ ကျွန်တော်ကတော့ ဒီအိမ်မှာ ရှိနေတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ရှာမယ့်သူက မြို့နယ်မသိတော့ ရှာမတွေ့တော့သလိုပေါ့။ ဒီဒေတာအကန့်အပေါ်ကို ဒေတာအသစ်တွေ ထပ်မရေးသေးသရွေ့ ဖျက်လိုက်တဲ့ဖိုင်တွေဟာ ပြန်ရှာလို့ရပါသေးတယ် (အချို့ဖုန်းဆိုင် ကွန်ပျူတာဆိုင်တွေဟာ ဖောက်သည်တွေရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို အဲလိုပြန်ရှာပြီး သူတစ်ပါးရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာဓာတ်ပုံနဲ့ ဒေတာတွေကို အင်တာနက်ပေါ်တင်ကြတယ်လို့ ကြားဖူးပါတယ်။ အပြင်းအထန်ရံှု့ချပါတယ်)။

SSD မှာကြတော့ Read/Write Cycle ဆိုတာ ရှိပါတယ်။ ဒေတာတစ်ခုကို SSD ပေါ်မှာ ဖျက်လိုက်တဲ့အခါ ဒီဒေတာနေရာယူထားတဲ့ cell တစ်ခုလုံးကို SSD က ဖျက်ပစ်ရပါတယ်။ ဒါမွ နောက်ထပ်နေရာယူလို့ရမှာ မို့လို့ပါ။ SSD ပေါ်မှာ ဖျက်လိုက်တဲ့ ဒေတာကို HDD လို အလွယ်တကူပြန်ယူလို့မရတော့ပါဘူး။

ဒေတာတစ်ခုရှိတယ်၊ SSD ပေါ်ကနေဖျက်လိုက်တယ်၊ ဒေတာနေရာယူထားခဲ့တဲ့အကန့်တစ်ခုလုံးကို ဖျက်ပစ်ရတယ်။ ဒီအကန့်ကို ဒေတာအသစ်နေရာယူဖို့ ပြန်တည်ဆောက်တယ်။